Ze kwamen met velen, samen in een doos van karton.
Ze ruiken naar talkpoeder, rozenolie en zoete melk.
Zij zijn rustig en lijken te slapen. Zij wel, ik niet.
Ik neem er eentje vast, met beide handen en draai een rondje. Was ik een beter zanger, ik zou er een melodietje bij zingen. Als ik kon fluiten, dan zou ik dat doen (maar ik trek lucht naar binnen en het klinkt echt niet goed).
Dus ik hou het bij glunderen, als een moeder, zonder last van gebroken nachten.
Dus ik pronk met mijn kleintjes en ik vertel erover (dat ze rap zijn voor hun leeftijd, dat ze zelfs al kunnen kruipen en mama zeggen).
Dus, kijk zelf maar.
