Sinds ik de opleiding “Illustreer je eigen kinderboek” (https://www.aagvernelen.be/illustreer-je-eigen-kinderboek) ontwikkel en begeleid, voel ik me groeien als illustrator. Dat klinkt misschien vreemd, omdat ik de opleiding moet leiden, maar er zijn zoveel dingen waar ik nooit echt bij stilstond, waar ik me nu, samen met mijn leerlingen, weer vragen bij ga stellen. Dat maakt me opnieuw nieuwsgierig en zoekend, en dus groeiend.
Voor mijn cursisten werk ik lessen, video’s, oefeningen en denkpistes uit. En soms plaats ik daar ook een stukje van op Youtube.

Hierbij een video over het ontwikkelen van dynamische figuren.
Als je begint met het illustreren van kinderboeken ga je op zoek naar manieren om je personages in verschillende houdingen weer te geven. Meestal gaat het grootste deel van de aandacht dan uit naar het reproduceren van de juister verhoudingen, waardoor de houdingen soms wat statisch zijn. Hierbij een oefening om tot meer dynamische personages te komen.

Share and Enjoy

Toen ik het papier knippen ontdekte, was ik meteen betoverd. Ongeveer hetzelfde gebeurde toen ik op een stage leerde om een stopmotion filmpje te maken.
Onlangs zag ik voor het eerst een filmpje van Lotte Reiniger. Ik bekeek zoveel mogelijk van haar werk op Youtube en werd helemaal aangegrepen door de manier waarop zij al in de jaren ’20 papieren figuren liet bewegen via stopmotion.

En dan die duidelijke “Dit is wat ik wil doen!”
Ondertussen ben ik er enkele weken mee bezig, met het maken van korte filmpjes waarin ik ideeën, technieken en invalshoeken uitprobeer. Wat werkt en wat werkt niet?
Nu zou ik graag aan iets langer werken, wat voor mij wel een uitdaging is, want hoe geef ik een groter project een plaats tussen mijn andere werk? Zal het niet ondergesneeuwd geraken, zal ik niet in geneigd zijn om het in de steek te laten, bij gebrek aan onmiddellijke voldoening?

Een eerste probeersel dat ik maakte, kon je al zien in mijn vorige post. Hierbij nog eens twee latere filmpjes.
Ik sluit niet uit dat ik nog van die korte filmpjes maak, het ook gewoon heel leuk en het geeft veel voldoening. Maar daarbij zoek ik ook naar manieren om tot iets langer te komen.

Share and Enjoy

Het was paasvakantie, het was vreselijk druk.
Druk van workshops geven, druk van treinen en bussen nemen op weg ernaartoe, druk van op treinen en bussen wachten.
En net dan komen de ideeën en frustreert het me dat ik weinig creatieve tijd heb.
Dus, begon ik een knipprojectje, elke dag een beetje, en aan het einde van de vakantie heb je iets. Het werd een filmpje. Over dingen die zowat dagelijks gebeuren (als je er oog voor hebt).

Share and Enjoy

Ik vind het fijn om ’s morgens naar mijn herinneringen op Facebook te kijken.
Ik vind het ook fijn om op mijn blog terug te gaan in de tijd: Wat schreef ik vorig jaar rond deze tijd? En het jaar daarvoor? En zeven jaar geleden?
Het stelt me gerust om te voelen dat alles cyclisch is. Dat de zon van maart me jaar na jaar inspireert.

Vroeger hield ik dagboeken bij. Vaak lees ik daar niet meer in, maar wanneer ik dat wel doe, treft het me dat een mens, al bij al, niet veel verandert door de jaren heen.
19 maart 1997 lees ik dan, en dat ik me toen al afvroeg of het aan de boze wereld lag of aan mij.
Dat ik ook toen kon snakken naar een vrije dag, maar er uiteindelijk gewoon voor koos om te vluchten in de veiligheid van een drukke agenda.
En dan de liefde… die zo oneindig is dat ik er nog steeds geen touw aan kan vastknopen.
Maar alles gaat voorbij, en niets gaat over, zoals Luuk Gruwez het zo mooi zei.

En op al die momenten waarop ik dreigde te verdrinken hield het schrijven me boven.
In dagboeken, blogberichten, gedichten of verhalen. Of bij het schrijven van de mooie namen van mijn kinderen op hun brooddoos.

Share and Enjoy

Bekruip me niet meer langer nu
ik ken je al, ik trek je aan
je lijkt een vriend maar wil me vloeren
je bent het kind dat me wil slaan
Ik ken je nu, ik liet je al
met hangend hoofd
mijn tandvlees zien
Hoe vaak liep ik nu al verloren?
zocht ik een uitweg in mijn pen
omdat jij Angst, me liet geloven
dat jij deel bent van wie ik ben

Hierboven post ik één gedicht en één illustratie van mijn nieuwe bundel “Als bij dag de nacht verdwijnt”, een boekje met 64 pagina’s vol gedichten en illustraties.

Het boekje kost 10 euro (+ eventueel 2 euro verzendkosten) Stuur me een mailtje als je er graag eentje wil: sandrine.lambert@telenet.be

Share and Enjoy

In dit filmpje vertel ik wat over implicatie. Dit is een snippertje uit een cursus rond poëzie die ik aan het ontwikkelen ben, daarom spreek ik specifiek over poëzie, maar eigenlijk gaat het ook wel op voor proza (ook als je voor kinderen schrijft). Veel schrijfplezier!

Share and Enjoy

Soms schrijf ik liedjes, dat is een kwaaltje als een ander.
Meestal als de wereld me wat tegenzit, dat is een medicijn als een ander.

Share and Enjoy

Het is niet de eerste keer dat me toch de drang bekruipt om bij de jaarwisseling een stukje te schrijven. Al moet ik eerlijk zijn, het is niet alsof ik nog veel terugblik, lijstjes maak of goede voornemens. Een mens raakt wat verdoofd van hoe de dingen momenteel lopen. Oh, en natuurlijk wens ik wel degelijk een wereld zonder pasjes, zonder continue angst en waar mensen zich niet solidair noemen omdat ze een mondmasker dragen maar omdat ze oprecht met elkaar begaan zijn. En als ik dan toch een goed voornemen zou maken, dan zou het zijn om weer meer tegen te wringen, zodat ik niet in slaap val door de golving in het meedeinen met de stroom.
Dus, misschien zijn wensen en voornemens toch nog niet zo hopeloos ouderwets. Misschien moeten we het toch eens echt proberen.

Share and Enjoy

Soms brengt autoplay je in de krochten van Youtube  waar je anders met je respectabele smaak voor muziek niet zou geraken. Zo schalde plots het liedje “Mariette et Francois” door mijn boxen. Anders dan de titel zou doen vermoeden, gaat het niet over twee figuren uit een boek van Jommeke, maar over u en mij.

Het inspireerde me de laatste dagen in mijn schrijven, en ik maakte er een covertje van.

Share and Enjoy

Vaar verder als ik stiller word

zwem dan verder weg van mij

want ik ben grauw gezelschap

ik ben niet speels of blij

Vlieg weg, jij met je vleugelslag

ik hink nu toch te traag

en ik brand niet meer zoals ik deed

maar ik warm me nog wel graag

Het leven heeft wat sleet gebracht

het ongerepte is voorbij

mijn hoofd is bijna grijsgedraaid

met dat dwaze hart van mij

Toch is er wel de tederheid

die onderhuids opspeelt

en altijd weer komt piepen

als je met vogelhanden streelt

Share and Enjoy