Ik ben een verzamelaar van beetjes: een half uurtje piano, een uurtje tekenen, een kwartiertje poetsen, een half uurtje in de tuin, een stukje schrijven,… De hele dag door hup ik heen en weer.

Voor mij werkt dat, het geeft me het gevoel om over alles een beetje de controle te bewaren. Al geef ik toe dat het soms ook goed is om je langere tijd op één ding toe te leggen.

Laat dat dan maar mijn voornemen zijn, voor wat het waard is. Af en toe een dag nemen waarin ik de rusteloosheid in mijn hoofd parkeer, om me toe te leggen op één project.

Share and Enjoy

Het huis dat ik bouw
naast je onrust, je hunker
naast het felle in jou
Als ik opsta en uitkijk
door het raam van je ogen
en ik wandel en struikel
over jouw ellebogen
En ik klop je borstplaat
en ik druk op de bel
en ik schuil in je oorschelp
en kruip onder je vel
Ik bewandel je slokdarm
en rust uit in je maag
In het huis dat ik opbouw
en wat woon ik hier graag

Share and Enjoy

Vandaag was ik de hele dag bezig met het maken van een filmpje. Het is zo goed als klaar en dat voelt goed. Ondertussen maakt ook mijn vriend een filmpje, een soort promo voor zijn boek. Daar waar ik graag snel en associatief werk, werkt hij grondig en doordacht. Het is boeiend om dat te zien, het duwt me ook net dat beetje hoger.

Morgen begin ik weer aan een nieuw stopmotion project. Een filmpje bij een mooi lied van een zanger die ik bewonder. Ik heb er zin in en ik heb zin om er iets moois van te maken.Om mezelf een beetje hoger te duwen zonder mijn eigenheid te verliezen.

Hierbij één glimp van het filmpje dat ik net afwerkte.

Share and Enjoy

Gisteren gaf ik een workshop rond het schrijven van haiku’s.
Het was de eerste keer dat ik dat deed, en dan nog op een niet alledaagse locatie: de Leuvense gevangenis, Leuven Centraal.
Het is altijd bevreemdend om zo’n plaats te betreden. De vele deuren, sloten, controles,… De lange gangen en het gezoem van lampen en radiatoren.

Eenmaal in het lokaal, vergeet je waar je bent.
De zes mannen met wie ik samen poëzie schreef waren bijzonder gemotiveerd. Hun schrijven was dan ook van een hoog niveau. Vooral van de oefeningen op zintuiglijk schrijven was ik echt onder de indruk.
Jammer dat het maar één keer was, want met zo’n groep zou ik langer willen doorwerken, aan een bundel werken zelfs. Ooit deed ik dat in de vrouwengevangenis in Antwerpen, een heel waardevolle ervaring.

Eenmaal weer buiten draait de wereld weer op volle toeren. Dat is goed en ook een beetje storend.

Vrij zijn in schrijven
in luisteren naar elkaar
Dan drukte die je inpalmt

Share and Enjoy

Het was een weekend vol van kerstmarkt.
Omdat ik niet van Kerstmis hou, heb ik ook niet de neiging om van kerstmarkten te houden. Maar dit weekend was wel erg leuk.
Met lichtjes en warme wijn en vuur en muziek en echt heel mooie dingetjes.
Met fijne mensen en lekker eten.
Volgende zondag weer van dat! Welkom, welkom! (Steven en ik staan er ook met onze boeken en schilderijen)

Share and Enjoy

Dat ik mijn werk niet meer gedaan krijg, merk ik de laatste dagen.
Het maakt me niet paniekerig, het is gewoon zoeken naar een nieuw evenwicht.
Daar waar ik eerder mijn meest productieve uren had vlak na het opstaan, vul ik deze uren nu met dingen als het halen van hout, het leegmaken van het droogtoilet, het aanmaken van de kachel en het maken van eten. En het voelt heel goed om dat te doen.

Pas rond de middag staat mijn hoofd naar werken, maar ik merk dat het dan wel lukt om er langer mee door te gaan. Die gewoonte moet ik me meer eigen maken. Om meer werk ‘s avonds in te plannen.
‘s Avonds bezig zijn met tekenwerk is trouwens erg gezellig. Zeker omdat ik momenteel werk aan een aantal interessante stopmotion projecten. Samenwerkingen met andere artiesten, heel stimulerend en leerrijk allemaal.

De winter wordt koud maar knus, veel zin om ons lekker binnen te barricaderen, ver weg van de boze wereld. In een stopmotion wereld, met een kachel en een droogtoilet.

Share and Enjoy

Ik ben verhuisd, ik schreef het al.
Maar er is meer veranderd dan dat. Ik was er al aardig naar aan het toegroeien, maar ondertussen ziet mijn leven er echt anders uit dan pakweg een jaar geleden.
Misschien las je ook dit al, dat ik me meer bezig houd met groenten uit de tuin, met het bereiden ervan, met koken en bakken en zo.

We wonen nu in een huis zonder centrale verwarming, er zijn wel kachels maar die gebruiken we vooral ‘s avonds. We gebruiken ook geen warm water en het toilet is een droogtoilet. Dat is allemaal niet zo bijzonder, maar ik heb wel altijd in warme huizen met warm water en een koelkast (die hebben we nu ook niet) vol voorverpakte spullen gewoond. Was dat slecht. Nee, natuurlijk niet! Maar het was ook geen bewuste keuze, ik wist niet dat het ook anders kon.

Comfort is nu hoe we ‘s avonds in bed zitten, het kacheltje brandend en onder warme dekens. Eten is leuker en lekkerder, want zelf gemaakt. En kruimels op de grond zijn helemaal oké want er is sowieso geen mogelijkheid om het hier zo proper te houden als in mijn vorige huizen.
Ik voel dat ik anders ga tekenen en schrijven, er is meer werk maar er is ook meer rust.
En ik ga nog veel tekenen en schrijven, er zijn dingen die niet veranderen.

Share and Enjoy

Naar het mooie lied van Renaud

Share and Enjoy

Wat is veel?
95 kilo
zeven glazen wijn
drie gulzige kindjes
die aan het huilen zijn
Twee mannen in je bed
één steentje in je schoen
je fietslicht én je remmen
die het niet meer doen
Eén meter achtennegentig
of dertig meter vrije val
een week voortdurend regen
en dagen zonder jou
vooral

Share and Enjoy

Gisteren was ik op de boekvoorstelling van een poëziebundel. In een mooie locatie, het was er aangenaam warm, er werden mooie dingen gezegd en voorgelezen. Gezongen ook, en gespeeld.

Toen kwam de uitgever, hij overhandigde het eerste exemplaar aan de auteur. Hij sprak (naar mijn gevoel iets te veel). En zei iets over geduld hebben in plaats van rap uit te geven in eigen beheer.

En ik dacht: Laat ons nu rap overgaan tot de receptie.
Niet omdat ik ongeduldig ben. Ik weet dat goed uitgeven in eigen beheer om heel veel geduld vraagt.

Share and Enjoy