Auteursarchief: Sandrine Lambert
Er woont een wolf onder mijn bed
Wolven vind je overal (waar bedden zijn), maar ze zijn alleen gevaarlijk als je zelf bijt (een 1-minuut filmpje voor het slapengaan)
Meestal ben ik auteur en illustrator van kinderboeken, maar soms daag ik mezelf uit om verhaaltjes op een andere manier te tonen.
Share and Enjoy
Zo lang
Je zou willen verdwijnen. Je dromen beschermen tegen schouders en ellebogen. Van wie vindt dat klappen er nu eenmaal bij horen.
O, je gaat echt niet dood van een klap of een stoot. Het beschadigt alleen maar het tere. Wat je nog wil doen, wil kneden en maken. Maar als het nog groeit, dan mag niemand het raken.
Zo lang zou je willen verdwijnen.
Share and Enjoy
Bundel (of anders niet)
Eigenlijk maakte ik geen bundel. Ik schrijf gewoon gedichten wanneer ik die behoefte voel.
Door er gedrukte beelden aan toe te voegen, kroop een deel van de gedichten naar elkaar toe. Ze gaan over liefhebben en mislukken, en altijd blijven liefhebben.
Als je graag een boekje wil, stuur me een berichtje (het kost 10 euro, inclusief verzending)
Share and Enjoy
Het kuiken dat zich optilt
tot hij sterk en merel is
pas dan vliegt hij zich hoger
En ik, die nog wou groeien
stond stil en schoot tekort
maar voelde dat wie vliegen wil
niet groter
maar intenser wordt
Share and Enjoy
Daarom werd ik wijn
Ik bundelde gedichten en drukwerk, probeerde om zo een wereldje te maken waarin het goed schuilen is. Hierbij alvast een sfeerbeeldje.
Share and Enjoy
Zomers
Zomers smelten weg in mijn herinnering. Het zijn geen films meer, maar foto’s.
Mijn broer en ik, met mijn grootouders bij een ruïne, het vijvertje dat ik voor mijn schildpad had gemaakt. Een groep jongeren op kamp, ons tentje op een festival. Een zoen die nog voor altijd duurt. Mijn lachende kop bij een kasteel. Huid die verbrand werd door de zon.
En ook dit jaar weer denk ik: Ik hoop op een zomer die ik me altijd zal blijven herinneren. Al is het in één beeld, dat me steeds opnieuw gelukkig maakt.
Share and Enjoy
Vlieger
Share and Enjoy
Zoals iedereen
Van aardbeien heb ik nooit gehouden, ik vind ze te mooi. En er valt zo weinig op te kauwen. Ik dwing me liever tot appels.
Een appel eten heeft iets. Nog steeds geloof ik dat je bij de eerste hap in een appel een wens mag doen. Ik wens altijd hetzelfde.
Meestal eet ik het klokhuis ook. Omdat ik te laat stop met eten. Een wens doen stemt tot nadenken. Ook al vraag je simpelweg om geluk. Zoals iedereen.
Share and Enjoy
Buikpijn
Nog eens een cover van een liedje waarvan ik altijd buikpijn krijg als ik er naar luister. Het heeft iets heel zwaar, dat ik ook heel mooi vind. Het lied zelf spelen ontspant me.
(Mét leesbril, want vanaf een bepaalde leeftijd kan je dat maar beter cool gaan vinden.)