Het spijt me labyrint te zijn
geen klare weg te tonen
maar in mijn zijn is plaats genoeg
voor bloemen, groen en bomen

Share and Enjoy

Regelmatig ontmoet ik schrijvers van kinderverhalen die er klaar voor zijn om hun verhalen aan de buitenwereld te tonen. Vaak is de stap naar een reguliere uitgeverij te groot. Of ze ontvingen een briefje met een afwijzing (wat zeker niet altijd wijst op een slecht verhaal!)
Uitgeven in eigen beheer of via een POD-uitgeverij lijkt dan een logische stap. Maar een kinderverhaal vraagt vaak wel om illustraties. En dat is dan opnieuw een hoge drempel.

Zelf vind ik het fijn om deel uit te maken van kleinere projecten.
Boeken die zich niet noodzakelijk richten tot het grote publiek, ik vind ze niet onbelangrijk. Er zijn boeken nodig die zich richten naar die specifieke mensen. Er zijn boeken nodig voor persoonlijke groei. Er zijn boeken nodig om gebeurtenissen in het leven een plaats te geven.

Je mag me dus altijd contacteren als je een illustrator zoekt voor je verhaal.
Klik hier om een idee te krijgen van mijn stijl.
Stuur me gerust vrijblijvend een mailtje voor een offerte, we kunnen ook altijd zoeken naar een formule die bij jouw wensen en binnen je budget past.

Share and Enjoy

Dingen die gewoon op de keukentafel gebeuren

Share and Enjoy

Kom, laat wat droevig is
gewoon blijmoedig klinken
we doen alsof we vrolijk zijn
alsof we op het goede leven klinken
vormen zo distels om tot rozen
en duisternis tot maneschijn

Share and Enjoy

Dit is één van de liedjes van Brassens waar ik niet onmiddellijk van hield.
Hoewel ik opgroeide met zijn muziek en er eigenlijk altijd al van hield, waren er ook liedjes waar ik de pick-up naald overheen liet springen.
Nu nog luister ik regelmatig naar Brassens, maar dan op oude cassettebandjes. En dan is het gewoon te veel moeite om op Fast Forward te duwen.
En zo ontdek ik die liedjes ineens echt. En vind ik ze vreselijk mooi.

Share and Enjoy

Dankjewel, dat vergat ik
hield geen hand voor mijn mond bij het hoesten
ruimde mijn kamer nooit op
trok het toilet zelden door
waste mijn handen ook niet
wanneer we dat moesten

Nu zeg ik drie maal sorry
laat je voor op de trein
gaf mijn plaats aan een mollige dame
omdat ik verkeerdelijk dacht dat ze zwanger zou zijn
loop op tippen van tenen
snuit mijn neus op toilet

maar lik eerst de chocolade van koekjes
als een daad van verzet

Share and Enjoy

Het was weer een dag van dwalen, ik vind dat dat mag. Opstaan zonder vaste plannen en je zachtjes nestelen in vage ideeën.
Eigenlijk was het dwalen gisteren al gestart. Aan de piano zittend met een zwaar hoofd speelde ik dingetjes die niet bestonden. Daar neuriede ik bij en voegde wat woorden toe in dat slechte Engels van mij.
Daarna was mijn hoofd weer licht, gingen we avondeten en was mijn buik zwaar. Je kan niet alles in de hand hebben.

Vanochtend maakte ik iets als een liedje met de stukjes van gisteren. Daarna trok ik naar het station en kocht een weekendbiljet naar Brussel. Zomaar, het is gewoon niet zo duur. Om me een beetje een doel te geven, probeerde ik verschillende soorten beweging te filmen. Ik stapte af in Brussel-Noord en treinde daarna verder naar Centraal. Dwalen is heerlijk, echt waar.

Met naald en draad en grove steken naaide ik liedje en filmpjes aan elkaar.
(En of ik hier eigenlijk wel tijd voor had? Maar ja, begot!)

Share and Enjoy

De stad is gemaakt voor mensen
die op stenen lijken
Omdat ze bij het vallen breken
Omdat de tijd ze traag verslijt
Omdat ze onhoorbaar schreeuwen
En ze ook sterk zijn als een huis
Alleen zijn ze dan met velen
(maar soms zijn ze dat vergeten)

Share and Enjoy

Het is maar vuur, niets verontrustends
we kennen dit, kunnen dit aan
We spelen graag met lucifers
hebben dit zelfs als kind gedaan

We zitten er graag warmpjes bij
liefst heel dicht bij de haard
om genoeg warmte te verwerven
moet je wel duwen uiteraard

Verbranden ons gezond verstand
vergeten wat geschiedenis
ontkennen maar voor ons comfort
dat vuur nog steeds gevaarlijk is

Share and Enjoy

Aanvankelijk vond ik het allemaal niet zo gemakkelijk, die accordeon. Het bezorgde me vooral veel pijn in mijn armen. Na wat oefenen dacht ik voorbarig: Ha, kijk eens aan, het is echt niet zo moeilijk! Gewoon elke dag oefenen en ik word vanzelf een primus. Daar kwam ik dan ook snel van terug, want al kon ik me er toe bewegen om elke dag te oefenen, ik oefende elke dag hetzelfde. Dat gaat niet alleen vervelen, het helpt je ook niet zo vooruit. Dus ging ik aan het experimenteren, en geraakte ik ervan overtuigd dat ik me daar wel een heel slechte accordeon had laten aansmeren. Maar ook hier hielp het om te oefenen, zelfs de klank van een kwakkelig instrument wordt beter als je minder slecht speelt.

En dus staan we hier, middenin het experiment, spelend met poppen, akkoorden en stiften. Een primus zal ik nooit worden (in niets, het zal niet in mijn bloed zitten), maar hey, wat is het leuk!

Share and Enjoy