Op deze blog schrijf ik over wat me bezighoudt. Meestal gaat het dus over schrijven, illustreren, muziek of lesgeven. Of over andere dingetjes die me blij, bang of verdrietig maken.
Sinds kort hoort daar ook koken bij, ik schaam me haast om dat toe te geven. Tot ongeveer een half jaar geleden had ik nog nooit gekookt, en ik maakte er bijna een statement van om dat nooit te zullen doen.
In mijn vorige relatie had mijn man altijd gekookt, en hij kon dat ook heel goed waardoor ik geen enkele behoefte voelde om ooit zelf achter het fornuis te gaan staan.
In mijn huidige leven is er ook een man die goed kookt. (Voor alle duidelijkheid: Beide mannen hebben ook tal van andere zeer goede eigenschappen!) En hij heeft ook een prachtige tuin, vol bloemen, planten, groenten en bomen. Iets meer dan een jaar geleden nam ik me voor om me hierin te verdiepen, we volgden toen twee workshops wildpluk. En die waren zeer interessant! Maar ik was er niet klaar voor om me ervoor open te stellen, ik had angst om mijn eigenheid te verliezen. Ik was altijd iemand geweest van tekenen en schrijven, van laat me hier rustig in mijn kamertje zitten om mijn ding te doen, en niet van ‘laat ons samen bloemen eten’.
En toen kwam er de dag waarop ik merkte dat wie uit de tuin eet beduidend minder vaak naar de winkel moet. En ik haat winkelen.
Van de ene dag op de andere ging er een wereld voor me open. Dit was iets anders dan naar de winkel lopen voor een waslijst aan ingrediënten om vervolgens alles minutieus af te wegen en wiskundig klaar te maken.
Het was gewoon naar de tuin gaan en kijken wat je vindt, en dan proberen om daar iets lekkers van te maken. Eerst uiterst eenvoudig en dan zoekend naar variatie.
Ik ben nog lang geen keukenprinses, en dat hoop ik ook niet te worden, maar ik vind het wel leuk, het houdt me bezig.
